آژانس خبری گون آیدین در 7 فروردین 1404 با کد انتشار الکترونیکی 11815، منتشر نمود:
اقتصاد آذربایجان شرقی پیشرفت در گزارش‌ها، بحران در زندگی مردم!
دکتر علی محمدی پور
جهت مشاهده خبر تخصصی دکتر علی محمدی پور در پایگاه خبری منتشر کننده، لطفا روی عنوان پایگاه خبری مورد نظر، کلیک فرمائید.
آژانس خبری گون آیدین، به نقل از دکتر علی محمدی پور: اقتصاد استان آذربایجان شرقی در سال 1403 نه‌تنها پیشرفتی واقعی نداشته، بلکه با چالش‌های عمیقی دست‌وپنجه نرم کرده است. علی‌رغم آمارهای ارائه‌شده توسط نهادهای رسمی، واقعیت‌های اقتصادی این استان نشان از شکاف عمیق میان وعده‌ها و عملکردهای اجرایی دارد.
به گزارش گون آیدین: از این سو درآمدهای استانی ممکن است روی کاغذ افزایش یافته باشد، اما این افزایش نه‌تنها تأثیری ملموس بر بهبود معیشت مردم نداشته، بلکه در سایه تورم سرسام‌آور و سیاست‌های اقتصادی ناکارآمد، موجب افزایش فاصله طبقاتی و نارضایتی عمومی شده است. افزایش اعتبارات هزینه‌ای و عمرانی نیز عمدتاً در قالب پروژه‌های نیمه‌کاره و ناتمام باقی مانده و تنها در آمارها جلوه‌ای از پیشرفت را نمایش داده است. مردم این استان دیگر از شنیدن اعداد و ارقام بی‌حاصل خسته شده‌اند؛ آن‌ها پیشرفت را در سفره‌های کوچک‌شده خود می‌بینند، نه در گزارش‌های رسمی.
نرخ تورم اعلام‌شده (30.4%) شاید در گزارش‌های رسمی نسبت به سال قبل کاهش یافته باشد، اما تجربه روزمره مردم چیز دیگری را نشان می‌دهد. افزایش قیمت کالاهای اساسی، کاهش قدرت خرید و تداوم فشارهای اقتصادی بر اقشار متوسط و ضعیف جامعه، حکایت از آن دارد که سیاست‌های کنترل تورم بیشتر به یک نمایش تبلیغاتی شباهت دارد تا یک برنامه واقعی برای بهبود وضعیت معیشتی.
وقتی مردم برای تأمین نیازهای اولیه خود ناچار به حذف بسیاری از اقلام ضروری هستند، دیگر جایی برای اعتماد به وعده‌های مسئولان باقی نمی‌ماند. نرخ بیکاری 6.5 درصدی نیز نمی‌تواند واقعیت بحران اشتغال در استان را پنهان کند. بسیاری از مشاغل موجود موقتی، بی‌ثبات و بدون امنیت شغلی هستند.
کسب‌وکارهای خرد و متوسط با مشکلات متعددی از جمله رکود اقتصادی، عدم دسترسی به تسهیلات مالی مناسب و فشارهای مالیاتی مواجه‌اند که باعث کاهش ظرفیت اشتغال‌زایی در استان شده است.
جوانان تحصیل‌کرده این استان که روزگاری با امید به آینده‌ای روشن‌تر درس می‌خواندند، اکنون درگیر بیکاری و ناامیدی هستند و هر روز رؤیای مهاجرت را در سر می‌پرورانند. به‌رغم تبلیغات گسترده درباره بهره‌وری و افزایش سرمایه‌گذاری، وضعیت صنایع و معادن استان همچنان نابسامان است.
عدم مدیریت صحیح منابع، ضعف در سیاست‌گذاری‌های صنعتی و کمبود سرمایه‌گذاری‌های مؤثر موجب شده است که بخش تولید در آذربایجان شرقی همچنان درگیر مشکلات ساختاری باشد. ادعای افزایش بهره‌وری و رشد اقتصادی در حالی مطرح می‌شود که بسیاری از واحدهای تولیدی با مشکلات اساسی مانند کمبود مواد اولیه، فرسودگی تجهیزات و ضعف در بازارهای صادراتی روبه‌رو هستند.
سیاست‌های حمایتی نیز عمدتاً در حد شعار باقی مانده و اثر محسوسی بر بهبود فضای کسب‌وکار نداشته است. کارگران و کارآفرینان این استان هر روز با ناامیدی بیشتری به آینده نگاه می‌کنند، چراکه حمایت‌های وعده‌داده‌شده هیچ‌گاه به مرحله اجرا نمی‌رسند. کارخانه‌هایی که می‌توانستند موتور محرک اقتصاد استان باشند، یکی پس از دیگری تعطیل می‌شوند و خانواده‌هایی که درآمدشان به این واحدهای تولیدی وابسته است، در باتلاق مشکلات اقتصادی فرو می‌روند.
با وجود همه این مشکلات، مدیران و مسئولان همچنان به ارائه آمارهای خوش‌بینانه و غیرواقعی ادامه می‌دهند، بدون آنکه برنامه‌ای جدی برای حل مشکلات اقتصادی داشته باشند. فرصت‌های سرمایه‌گذاری از بین می‌روند، زیرساخت‌ها به دلیل سوءمدیریت ناکارآمد باقی مانده‌اند و چالش‌های اقتصادی روزبه‌روز بیشتر می‌شود. در چنین شرایطی، از مردم انتظار دارند که صبر کنند و امید داشته باشند، در حالی که امید وقتی معنا دارد که حداقل کورسویی از تغییرات مثبت دیده شود.
تا زمانی که یک تغییر اساسی در نگرش‌های مدیریتی و سیاست‌گذاری‌های کلان اقتصادی ایجاد نشود، چشم‌انداز روشنی برای اقتصاد استان آذربایجان شرقی متصور نخواهد بود. این استان بیش از هر زمان دیگری به یک برنامه جامع و عملی نیاز دارد، برنامه‌ای که به جای وعده‌های توخالی و آمارهای بزک‌شده، تغییرات واقعی را در زندگی مردم رقم بزند. سال‌هاست که مدیریت ناکارآمد و بی‌برنامه، اصلی‌ترین مانع توسعه اقتصادی و بهبود معیشت مردم شده است. هر روز سفره‌های مردم کوچک‌تر می‌شود، جوانان ناامیدتر و کسب‌وکارها رو به تعطیلی می‌روند، اما در گزارش‌ها، همه‌چیز رو به پیشرفت است!
این استان دیگر تاب وعده‌های پوچ و سیاست‌های غلط را ندارد. اگر تغییری اساسی رخ ندهد، نسل آینده همین مشکلات را با شدت بیشتری تجربه خواهد کرد، همان مشکلاتی که امروز خانواده‌ها را به زانو درآورده است. تا کی باید شاهد بیکاری جوانان، مهاجرت نخبگان و ناامیدی کشاورزان و کارگران باشیم؟ آیا مسئولان می‌توانند چشم در چشم این مردم بگویند که همه‌چیز خوب است؟
وقت آن رسیده که بازی با اعداد را کنار بگذارند و برای ساختن آینده‌ای واقعی قدم بردارند. مردم به اصلاحات اساسی و اقداماتی ملموس نیاز دارند، نه گزارش‌هایی که فقط در آمارها زیبا به نظر می‌رسند. اگر امروز برای این استان کاری نکنند، فردا دیگر فرصتی برای جبران نخواهد بود.